Dostlardan ayrılmanın üzüntüsü, akrabalara kavuşmanın sevinci- Yağmur yağarken güneşin de olması gibi...
2009 yılı Temmuz ayında başlayan gurbetteki vatandaşlarımıza din hizmeti görevim, 2014 ağustos ayında sona erdi. Din hizmetliliği görevi gerçekten çok yüce bir görev, dine hizmet, dindaşlarına hizmet, din mensuplarına hizmet, farklı din mensuplarına dinini temsil etme görevi ... Hepsi farklı güzel bir görev, farklı bir heyecan... 5 yıl görev yaptığınız bir bölgede arkanızda sizi uğurlamaya gelen, uğurlarken gözyaşı döken " hocam bizi kime bırakıyorsun" diyen, akrabadan öte dostları geride bırakmak gerçekten çok üzücü... Cemaatimi, dernek yönetimimi, gençlerimi, çocuklarım diyecek kadar sevdiğim öğrencilerimi, başta eşime olmak üzere bana da saygılarını gösteren
bayanları, bir vesile günlük yaşantımızda bize destek olan cemaatim dışındaki arkadaşlarımı dostlarımı, velhasıl " merhaba " dediğim bütün Müslüman ve gayri müslim komşularımı unutmayacağım. Bu kadar farklı ayrılacağımı hiç beklemezdim, ama insan nasıl ki imanla ölmek için ibadet ediyorsa, böyle uğurlanmak içinde bir şeyler yapılmış diye düşünmekten kendimi alamıyorum... Bütün sevenleri ve sevilenleri Allah'a emanet ediyor, ahirette Efendimiz (sas)'in sancağı altında buluşmayı Cenabı Mevla'dan niyaz ediyorum..
Vedadan kareler......
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder